Een schone thuisbevalling

De bevalling van Astrid van Baren komt op gang tijdens zonsopgang en halverwege de ochtend onderzoek ik haar. Drie centimeter ontsluiting, vliezen staan, weeën kunnen wat beter, maar geduld blijft een schone zaak. Astrid wil me Cola aanbieden. ‘Speciaal voor jou in huis gehaald hoor,’ voegt ze er aan toe en Paul vraagt of hij aan de slag moet met de klossen. Cola: ‘Wat lief, maar nu nog niet,’ klossen: ‘Ja.’

Mouwen worden opgestroopt en bedverhogers komen uit de verpakking. Acht in totaal, vier voor de ombouw, vier voor de poten. Ik help hem een handje, want ik ben de beroerdste niet. Onderwijl krijgen ze gratis aanwijzingen over de benodigdheden uit het kraampakket, babykleertjes warmleggen en de beste manier om de gloednieuwe matras te beschermen. Astrid heeft speciaal hiervoor een dubbelverpakking multifunctioneel afdekzeil aangeschaft. Paul vouwt er eentje met een royale zwaai uit, het is een stuk van drie meter breed en vijf meter lang. Hij maakt aanstalten om het in zijn geheel, van het opstaande hoofdboard tot ver voorbij het voeteneinde, over het bed uit te spreiden, en wel zo, dat ik vraag of hij het plafond wil witten of een muurtje gaat uitbreken. –Dat lees ik namelijk tussen de opsomming van de vele gebruiksmogelijkheden- Hij ziet dat ik een grapje maak, samen moffelen we de resterende drie meter onder het matras en vouwen er een hoeslaken omheen. Zijn As zal ritsel-, plak- en kraakvrij liggen, geen drupje vruchtwater zal onverwacht verdwalen.

Astrid kiest er voorlopig voor om de felle weeën stampend op te vangen, vastgeklampt aan de vensterbank danst ze ‘as a maniac on the floor’.  
-Boenkboenkboenkboenkboenk-
Haar weeëndans doet mij denken aan een hardcore-gabberdance.  Als het vruchtwater stroomt, trekken we de onder het matras gepropte drie meter alsnog over de rand en in één vloeiende beweging onder de voeten van Astrid door. In een multifunctioneel ritme kraakt het plastic mee met iedere stamp, ook hier zal geen spatje de verkeerde kant opvliegen. Het stampen gaat over in kniebuigingen. Persweeën!

Als Vince veilig in de armen van zijn moeder ligt, krijg ik mijn colaatje. Die gaat zonder knoeien naar binnen, al had het in dit geval vast geen ene druppel uitgemaakt. Een knappe forensisch onderzoeker die naderhand zal kunnen bewijzen dat hier een kind geboren is.

@poldervroedvrou

Kroningsdag

                                           30 april 2013, een bijzondere dag voor velen.