Mouwen
worden opgestroopt en bedverhogers komen uit de verpakking. Acht in totaal,
vier voor de ombouw, vier voor de poten. Ik help hem een handje, want ik ben de
beroerdste niet. Onderwijl krijgen ze gratis aanwijzingen over de benodigdheden
uit het kraampakket, babykleertjes warmleggen en de beste manier om de gloednieuwe
matras te beschermen. Astrid heeft speciaal hiervoor een dubbelverpakking
multifunctioneel afdekzeil aangeschaft. Paul vouwt er eentje met een royale
zwaai uit, het is een stuk van drie meter breed en vijf meter lang. Hij maakt
aanstalten om het in zijn geheel, van het opstaande hoofdboard tot ver voorbij
het voeteneinde, over het bed uit te spreiden, en wel zo, dat ik vraag of hij het
plafond wil witten of een muurtje gaat uitbreken. –Dat lees ik namelijk tussen
de opsomming van de vele gebruiksmogelijkheden- Hij ziet dat ik een grapje maak,
samen moffelen we de resterende drie meter onder het matras en vouwen er een
hoeslaken omheen. Zijn As zal ritsel-, plak- en kraakvrij liggen, geen drupje vruchtwater
zal onverwacht verdwalen.
Astrid
kiest er voorlopig voor om de felle weeën stampend op te vangen, vastgeklampt aan
de vensterbank danst ze ‘as a maniac on the floor’.
-Boenkboenkboenkboenkboenk-
Haar weeëndans
doet mij denken aan een hardcore-gabberdance.
Als het vruchtwater stroomt, trekken we de onder het matras gepropte
drie meter alsnog over de rand en in één vloeiende beweging onder de voeten van
Astrid door. In een multifunctioneel ritme kraakt het plastic mee met iedere
stamp, ook hier zal geen spatje de verkeerde kant opvliegen. Het stampen gaat
over in kniebuigingen. Persweeën!
Als
Vince veilig in de armen van zijn moeder ligt, krijg ik mijn colaatje. Die gaat
zonder knoeien naar binnen, al had het in dit geval vast geen ene druppel
uitgemaakt. Een knappe forensisch onderzoeker die naderhand zal kunnen bewijzen
dat hier een kind geboren is.
@poldervroedvrou
Geen opmerkingen:
Een reactie posten