Ik mag naar Verlos-vier.
Op verloskamer vier ligt
Jasmina Singh, ze is van mijn leeftijd en krijgt haar tweede kind. Ik kan
meteen mijn steriele handschoenen aantrekken, zwarte haartjes zijn al te zien.
Jasmina geeft nog een zetje en het hoofdje glijdt vloeiend uit haar.
Mijn handen zweven zonder doel
in de lucht. Wel aanpakken-niet aanpakken. Ik weet het niet, ik weet niks. Een
eerste bevalling de handschoenen smetteloos schoon houden is ook een
prestatie..
De verloskundige legt haar
handen op die van mij, we omvatten het hoofdje en met iets druk richting matras
zie ik de voorste schouder komen, de verloskundige roept nu dat Jasmina moet
zuchten.
O ja, zuchten, ik roep met
haar mee. Met vier handen bewegen we het kindje richting buik van de moeder.
Halverwege begint het al te huilen.
I did it!
Ik bemoei me niet met de
navelstreng, niet met het afklemmen noch het doorknippen. De geboorte van de
moederkoek gaat geheel aan me voorbij. Ik ben helemaal verliefd op het
prachtige donkere jongetje met zijn glimmende zwarte haartjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten