Chemisch Afval gedumpt?


‘Wat we net hebben meegemaakt.’
Zij wil het in geuren en kleuren vertellen, en gaat alvast op het puntje van haar stoel zitten,
hij kijkt een beetje gegeneerd de andere kant op. ‘Moet dat nou?’
‘Ah,’ zegt zij, ‘het is te leuk om niet te vertellen, toch?’
‘Kom maar op met die story,’ moedig ik aan. FunnyStory is per slot van rekening my middle name.
Voor me op het avondspreekuur zitten Mart de Mees en zijn vrouw Jolande, iets verlaat, want er was wat tussen gekomen.
Mart kwam uit zijn werk, en vond twee kratjes met plastic flessen voor de deur.
‘Er zat geen kaartje of briefje bij, hoor, niks,’ zegt Mart ten opperste verontschuldiging. Slechts twee kale oude lichtgroen-verschoten kratten, in iedere krat drie gebutste donkergroene plastic flessen, afgesloten met grote platte groene doppen. Hij draaide de dop van één van de flessen af, en een chemische doordringende geur drong zijn neus binnen. Brrr, wat is dat in hemelsnaam? Hij snoof een paar maal hard de andere kant op, in de hoop dat de chemische troep zich geen meester zou maken van zijn brein.
Buurman Links kwam het tuinpad oplopen. Ze overlegden met elkaar. Een snuifje nemen, sloeg Links echter af. ‘Neuh, ik geloof je wel hoor.’
Mart zette de kratjes weer voor zich op de grond.
‘Het stinkt echt heel toxisch, typisch, heel raar.’
‘Misschien is het wel illegaal gedumpt chemisch afval?’ bedacht Links daarop.
Mart schoof de kratjes met zijn voet een eindje van de stoep af.
‘Laten we het melden bij de politie,’ opperde Buurman Links. ‘Je weet maar nooit.’

Twee agenten arriveerden. Zij onderwierpen de kratten aan een kort onderzoek en wisten het ook niet.
‘We bellen de brandweer.’
Dat scheen protocol te zijn bij vermeend chemisch afval. De doppen lieten ze ongemoeid. Binnen werd op de komst van de Brandweer gewacht.
Pom pom pom

De Brandweer nam geen enkel risico.
De rode wagen werd strategisch op de oprit geplaatst, de blauwe lampen bleven aan. Omzichtig werd de straat afgezet met oranje pionnen en roodwit lint. Dat was wel nodig, want intussen was er een klein oploopje ontstaan.
‘Waar is de brand?’
Het was en mooie zomerse avond in een vers opgeleverde nieuwbouwwijk. Alleen deze maal ging het niet om een simpel barbecuebrandje.
De brandweermannen droegen witte pakken met plastic kappen, mondmaskers en stevige veiligheidshandschoenen. Niets werd aan het toeval overgelaten.
‘Er kwam zelfs een apparaat wat tikte als zo’n geigerteller aan te pas,’ vult Mart het verhaal aan. Hij begon er de lol van in te zien.
Had ik het hoofddoel van het ongedefinieerde chemischgevaarlijke pakket al bij de eerste omschrijving geraden, stelde ik tot mijn grote hilariteit vast, dat waarschijnlijk geen van de agenten, of brandweermannen, noch de onfortuinlijke de Mees en zijn buurman Links er ooit mee van doen hadden gehad. Het was Buurman Rechts, die het gehele CSI-onderzoeksteam uiteindelijk uit de brand hielp.
‘Hé Ho! Dat is van mijn vrouw, zij spaart ‘anoniem’ urine voor Moeders4Moeders omdat ze net zwanger is.
So far voor anoniem.

 

@poldervroedvrou