Geboortehuis


Er is één huis in het dorp, waar ik in totaal zeven keer voor een geboorte op de stoep stond. Twee meisjes en vijf jongens, verdeeld over drie verschillende gezinnen. Als ik er langs rijd met een stagiaire, wijs ik het aan: ‘Kijk dat is mijn Top-geboortehuis.’ Vervolgens schep ik op over de zeven zeer verschillende bevallingsverhalen die plaats vonden onder het schuine dakje aan de linkerkant van de ruime twee-onder-één-kap.

Je geboortehuis, de plaats waar je ter wereld kwam. Huizen waar beroemde personen zijn geboren, worden gekoesterd en als bedevaartsoorden bezocht. Laatst ontmoette ik een Amerikaanse verloskundige, op haar T-shirt was te lezen: ‘Einstein was born at home.’ Waarbij mijn brein dan direct het schattige baby'tje Albert voor zich ziet. Wit borstrokje, gebreid babymutsje, gesteven luiers, en dit alles gecompleteerd met zijn zo karakteristieke enorme afhangende grijze snor. Zou er een foto bestaan van de kleine Einstein, keurig in de stijfsel doeken gewikkeld en stevig vastgehouden door een ongetwijfeld kloeke vooroorlogse -misschien wel net zo besnorde- Hebamme? Ik surf even over het internet in de hoop een aanwijzing te vinden. Helaas, geen foto van familie of kindje, het huis staat er klaarblijkelijk ook niet meer. Gebombardeerd in de oorlog. Maar zou Albert Einstein’s ouderlijk huis in het Zuid-Duitse stadje Ulm er nog staan, dan durf ik te wedden dat er op de gevel een mooi glimmend gepoetst bordje zou prijken met daarop zijn naam en geboortedatum.
Wiki:Die Ulmer sind natürlich stolz darauf, dass das weltbekannte Genie in den Mauern ihrer Stadt, genau gesagt im inzwischen zerbombten Haus Bahnhofstraße 20, geboren ist.

Vanaf heden is er een Geboortehuis gevestigd in de nieuwgebouwde vleugel aan het kleine streekziekenhuis in mijn regio. Volledig opgezet door onze club samenwerkende verloskundigen. Hoeveel toekomstige beroemdheden zullen daar geboren gaan worden? Huiselijk ingerichte bevalkamers, waar iedere gezonde zwangere, net als thuis, in alle rust kan baren met haar eigen verloskundige als steun en toeverlaat ernaast. Niet omdat thuisbevallen gaat verdwijnen, maar omdat er keuzevrijheid moet blijven voor iedere vrouw om daar te bevallen waar ze zich helemaal kan overgeven aan het geboorteproces. Een tegenhanger als antwoord op de drukte en hectiek die soms heerst op medische verloskamers.

Geboren worden trouwens, kun je overal. Zeer recent zag ik op YouTube hoe een aanstaande vader tijdens het autorijden zijn vrouw filmde. Haar gebloemde pyjamabroek was iets opgeschoven. Hij riep: ‘Oh my Gosh!’ maar bleef koelbloedig filmen en rijden. Zij had opeens een hele baby in de armen, haalde de navelstreng over het hoofdje en zei daarna droogjes tegen haar man: ‘Hand me the phone.’ Kilometerpaal 68,4 als geboorteplaats, internet maakt je al wereldberoemd tijdens je geboorte. Durf je te kijken?


MW:)

Tropisch


Kalme blauwe zee met witte golfjes en een kamerbreed uitzicht op het rif. Rode wangen door de sub-tropische temperaturen en een ritmisch dansend echtpaar. Waar zijn we?
Deze zondagmiddag zijn we op de zolderkamer van Adeline en Bas. Adeline heeft pittige weeën en grijpt Bas stevig vast bij zijn bovenarmen. Bij het opkomen van de wee, zie ik hoe haar knokkels wit worden en hoe Bas een pijnlijke grimas trekt, maar zich niet laat kennen. Ze wiegt puffend heen en weer, wij zuchten in het zelfde cadans met haar mee.
‘Goed, zo. Gaat goed Adelien, hou vol.’

Bas heeft het gehele kraampakket voor me uitgestald op de strijkplank, -dat is handig bij wijze van tafeltje, zei hij, dat had hij ergens gelezen- en verder waan ik me op een Balinees zandstrand, wat indirect weer komt door de opgestookte kachel en de enorme fotowand met het tropische tafereel.
Adeline puft en danst wee na wee. Bas laat wee na wee geduldig in zich knijpen. Tot het moment dat vruchtwater over het laminaat stroomt en het babyhoofdje drukt. Adeline zegt dat ze wil liggen en we schikken de kussens van het bed. Vervolgens helpen wij, onderdanen, onze Balinese Koningin op haar comfortabele troon.

Als afgesproken knielen Bas en ik beiden aan een kant, even later is het Bas die zijn eigen kind op de wereld helpt. De navelstreng knippen ze samen door terwijl ze haar naam noemen. Deze tropische verrassing gaat Nina heten.
Na het wegen en meten, - ruim acht pond en 52 centimeter- zet Bas mij op de foto.
Ik lach in de lens.
‘Heb je de zee er ook op? Dan heb ik weer wat leuks om thuis te vertellen!’

MW:)