Tropisch


Kalme blauwe zee met witte golfjes en een kamerbreed uitzicht op het rif. Rode wangen door de sub-tropische temperaturen en een ritmisch dansend echtpaar. Waar zijn we?
Deze zondagmiddag zijn we op de zolderkamer van Adeline en Bas. Adeline heeft pittige weeën en grijpt Bas stevig vast bij zijn bovenarmen. Bij het opkomen van de wee, zie ik hoe haar knokkels wit worden en hoe Bas een pijnlijke grimas trekt, maar zich niet laat kennen. Ze wiegt puffend heen en weer, wij zuchten in het zelfde cadans met haar mee.
‘Goed, zo. Gaat goed Adelien, hou vol.’

Bas heeft het gehele kraampakket voor me uitgestald op de strijkplank, -dat is handig bij wijze van tafeltje, zei hij, dat had hij ergens gelezen- en verder waan ik me op een Balinees zandstrand, wat indirect weer komt door de opgestookte kachel en de enorme fotowand met het tropische tafereel.
Adeline puft en danst wee na wee. Bas laat wee na wee geduldig in zich knijpen. Tot het moment dat vruchtwater over het laminaat stroomt en het babyhoofdje drukt. Adeline zegt dat ze wil liggen en we schikken de kussens van het bed. Vervolgens helpen wij, onderdanen, onze Balinese Koningin op haar comfortabele troon.

Als afgesproken knielen Bas en ik beiden aan een kant, even later is het Bas die zijn eigen kind op de wereld helpt. De navelstreng knippen ze samen door terwijl ze haar naam noemen. Deze tropische verrassing gaat Nina heten.
Na het wegen en meten, - ruim acht pond en 52 centimeter- zet Bas mij op de foto.
Ik lach in de lens.
‘Heb je de zee er ook op? Dan heb ik weer wat leuks om thuis te vertellen!’

MW:)

Geen opmerkingen: