Smoerf

Hier weer eens een verslaggeving van een nachtelijk avontuur met een collega in de hoofdrol:

De verloskundige was al aardig weggezakt in haar eerste REM-slaap, toen er ene meneer Smoerf belde: ‘Ja, mein frouw iest szwanker en noe zij wordt wakker en komt er water en ook blut. En zij ies onkeveer vijfendertig weken szwanker, wat moet wij nu doen?’
Het verhaal klonk heel aannemelijk voor spontaan gebroken vliezen, en dan ook nog vijf weken te vroeg. Oeioeioei, prematuur. Mijn collega had zijn smoerfennaam niet goed verstaan, vroeg naar het adres, om te vervolgen met: ‘Ik kom er meteen aan!’ Want de radertjes in haar brein draaiden al op volle toeren. Als verloskundige besefte ze direct dat er, zo prematuur, ingestuurd moest gaan worden naar het ziekenhuis en dat zij het stel moest aankondigen op de verlosafdeling met alle gegevens betreffende de zwangerschap tot nu toe. Via hun adres kon ze makkelijker in ons computerprogramma zoeken en op die manier meteen weten welke Smoerf het precies betrof. Een adres is vaak makkelijker te zeggen en te onthouden dan een Poolse achternaam met al zijn onuitsprekelijke vervoegingen en combinaties van bijvoorbeeld SZCyZ, WSKi of ZKZC

Bleek het te gaan om een tweelingzwangerschap van drieëndertig weken en vier dagen!
Vandaar dat er niet meteen een lampje was gaan branden bij het horen van de naam Smoerf.

Hun avontuur was net voor Sinterklaas begonnen, intussen alweer ruim een half jaar geleden. Toen, na de vreugdevolle ontdekking van een tweelingzwangerschap bij de eerste echo op ons spreekuur, was proszę pani (mevrouw) Smoerf overgedragen aan de gynaecoloog voor de verdere begeleiding. Maar uiteindelijk wordt er, als het dan toch echt spannend wordt, eerst naar ons gebeld. Je eigen vertrouwde dorpse verloskundige ofwel Połozna. Altijd fijn om zo een laagdrempelige schakel in de zorg te mogen zijn, al is het één uur ’s nachts.

Gemelli staat voor tweeling en de verloskundige bedacht dat het dan ook heus wel een echte PPROM zou zijn. [Preterm Premature Rupture of the Outer Membranes; voortijdig vroeg breken van de vliezen.]

Aldaar slechts twee nattige wc-papiertjes met een rozig bloedsmeertje erop bewaard. Collega’s instructie ‘opvangen in bakje graag’ was waarschijnlijk niet goed doorgesmoerfd bij het stel.  (Waarbij we heerlijk het werkwoord smurfen in alle variaties kunnen vervoegen om helder te krijgen waar het hier over gaat in het Pools.) Dus met meneer samen een bakje gesmurft, en toen proszę pani naar het toilet ging omdat ze voelde dat het weer lekte, zagen ook wij daar duidelijk het karakteristieke rozige heldere vruchtwater met witte vlokjes in het bakje.

Poging gedaan om de beide hartslagjes te horen, boinkboinkboink links en boinkboinkboink rechts, mooi, en vervolgens de klinisch verloskundige gebeld die ons uiterst vriendelijk te woord stond en expliciet haar waardering uitsprak over het feit dat deze dorpsverloskundige even polshoogte was gaan nemen om de gang naar het ziekenhuis soepeltjes te coördineren zodat zij daar alles in gereedheid konden brengen. (Eventuele weeënremming en longrijping voor beide baby’s… ) Ze krijgen jongen en meisje, de kindjes waren 1600gram en 1900gram geschat dus het verschil onderling was niet te groot.
Voorts nog een hilarische miscommunicatie met betrekking tot de vraag om groot kraamverband waarbij collega tussen haar vingers een flink langwerpig formaat uitbeeldde en hij in plaats van verband met een rolmaat aan kwam zetten, want hij dacht er centimeters gemeten moesten worden. Iets van klok en klepel. Zij ook lachen. Ze had alleen van die kantachtige onderbroekjes dus boxershort van hem geregeld en haar in de auto gezet.

Krap vierentwintig uur later werden de dochter en zoon geboren, ze moeten nog wel even in de couveuse maar maken het goed.

De fantastische SmoerfenSplatsch-uitsmijter van deze aflevering komt van mijn andere collega: ‘Ik was in het geboortehuis en er belde iemand met mogelijk gebroken vliezen, net voor de zevenendertigste week. Het was opeens van ‘splatsch’, had de zwangere verteld. Dus ik vroeg of ze naar mij toe konden komen. Het ging ook hier om een Pools stel. Ik stond ze buiten voor de deur op te wachten toen ze kwamen aanlopen, zij beetje ongemakkelijk wijdbeens, hij met een flink formaat weekendtas, een serieus professionele camerakoffer en een hippe knalroze Maxi-Cosi. Toen ze voor met stond, draaide zij haar kont pardoes naar me toe en bukte demonstratief.’
‘Kijk helemaal nat!’had deze proszę pani triomfantelijk geroepen. Inderdaad er was geen woord Pools bij, daar hoefde niemand een bakje voor te smurfen.

 

 @poldervroedvrou