Geurtje voor Geert

 

'Laatst hadden we de jaarlijkse buurtbarbecue, dan doe ik dit een beetje achter mijn oren en vraag ik de buurvrouwtjes: ruik eens! Nou, dat vinden ze heerlijk hoor.' Geert weet het leuk te vertellen. Marina ligt in bad de weeën op te vangen, en wij keuren de babybenodigdheden op de commode. Geert heeft al twee maal verse koffie gezet en Marina heeft alweer een paar maal een 'echte hele erge' wee gehad. Maar na het aanvankelijke stormachtige begin houdt het nu niet over, het lijkt zelfs wat af te zwakken.

'Daar was ik al bang voor,' verzucht Marina, 'dat was bij de tweeling ook zo...'

Vroege start, vruchtwater, kom maar op, wachten wachten, minder en minder, drupje infuus, BimBamBoing en twee doerakken geboren. Vertel mij wat, ik stond erbij en ik keek ernaar.

BimBangBoem!

Als Geert aanstalten lijkt te maken om een derde koffieronde te gaan verzorgen, hakken we de knoop door, naar het ziekenhuis voor bijstimulatie.

Terwijl het CTG laat zien dat het werkelijk tijd wordt voor actie, drinkt Geert zijn eerste 'bakkie ziekenhuis-bogt'. Ik sla even over. Lunch en avondeten zijn er vandaag door de omstandigheden compleet bij ingeschoten, we hebben het over frikadellen met of zonder uitjes, over curry of ketchup, over brandblussers en brandbeveiligingsapparatuur, over het opvoeden van tweelingzoontjes en combinaties van namen. Marina filosofeert nog vrolijk mee. Als Geert zijn warme sweater verruilt voor een luchtiger T-shirt zie ik dat de jongensnamen links en rechts vuistgroot op zijn borst getatoeëerd staan, ik gok dat die van de dochter in het midden zal komen. Daar kon ik best wel eens gelijk in hebben, zegt hij, met een kroontje erboven. 'De kroon op mijn werk!'

Ik mag 'm wel, die Geert.

Maar goed, Poldervroedvrouw gedijt matig op koffie alleen. Nu Marina aan alle kanten wordt geprepareerd voor het verkrijgen van weeënopwekkers glip ik er even tussenuit.

In het bezoekersrestaurant worden net versgebakken saucijzenbroodjes op de toonbank geschoven. Het zijn dan wel geen frikadellen, maar ik besluit er eentje voor Geert mee te nemen.

Als ik terug kom, is het omslagpunt daar. Haastig schrokt Geert zijn broodje  naar binnen, eigenlijk heeft hij geen tijd, want er moet geknepen worden. Grootmoedig leen ik een paar weeën mijn hand, maar de biceps van Geert knijpen het fijnst. Marina denkt dat ze nu pijnstillers nodig heeft, ik denk dat het eind in zicht is en Geert is wat bleek om de neus. Met zweetdruppels op het voorhoofd, de nagelafdrukken van Marina in zijn bovenarmen en op elkaar geklemde kaken, kijkt hij mij een tikje wanhopig aan.

'Geef er maar aan toe,' luidt mijn algemene advies.

En dan, in één vloeiende omgekeerd-peristaltische maagbeweging, geeft Geert zijn -naar nu blijkt geheel verkeerd gevallen- saucijzenbroodje terug aan de natuur. Met de rug van zijn hand veegt hij links en rechts langs zijn mondhoeken, 'Pfoe, dat lucht op.' De vieze smaak spoelt hij weg met het laatste restje koude koffie en hij staat er weer.

Vervolgens baart Marina, tijdens één lang aangehouden schrille hoge gil, hun prinsesje.

'Zo, een brandalarm om jaloers op te zijn.' Geert's opmerking laat zien dat hij weer zijn grappige stoere zelf is, maar die stiekem weggeveegde traan is me heus niet ontgaan.

Bij de drogist zie ik het staan tussen de parfums. Ik wist werkelijk niet dat het bestond. 'Eau de Zwitsal', in een fraai glazen spuitflaconnetje. Als ik mijn mascara en lippenstift afreken, kan ik het niet laten... 'Wat kost dat?'

'Is het een cadeautje?' vraagt de verkoopster.

'Ja, pak maar in, ...met een mooie Herenstrik eromheen graag!'

@poldervroedvrou in de reprise op verzoek:)